« شرابي کهنه در رگهاي من جاريست؛
دو چشمم مست، رنگم سرخ عنابي ست،
شبي مرموز و پائيزي است ... »

تا از "اصول عقل" توان سرخ رو شدن
رنگين مساز چهره به گلگونه ي شراب
جادوگرست دختر رز، دست ازو بشوي
زان بيشتر که سرزند از مغرب آفتاب !
(و خنک آن که با "عقل سرخ سهروردي" چهره را تا نهايت سرخ شدن تفت بدهد!)