گفت با بـلبـل قفس زاغي
از چه افتاده دور از باغي؟

تو که کاري نداشتي به کسي
پس چـرا پـاي بند اين قفسي ؟

گفت چون مرغکي هنرمندم
دست گردون فکنده در بندم

چون تو گر زشت و بي هنر بودم
ايــمـن از فـتـنــه ي بــشـر بـودم

اين چنين است شيوه ي ايام
زاغ در بــاغ و بـلـبـل انــدر دام

چشم تنگ تو کور باد اي چرخ!
روشـنـي از تو دور باد اي چرخ

که همه کارهاي تو ننگ است
هر هنرمند از تو دلتنگ است !