من
هرچه کنند جز در هوای تو دم نخواهم زد
اما من به دانستن از تو نیاز مندم.
دریغ مکن؛بگو هر لحظه کجایی,چه میکنی؟
تا بدانم آن لحظه کجا باشم,چه کنم؟....
اما خدا تو را در من سرشته است.
آنگاه که خدا کالبدم را ساخت؛تو را بجای روح در من دمید.
و بدینگونه,با تو زنده شدم,با تو دم زدم,با تو به جنبش درآمدم,با تو دیدم و گفتم و شنفتم وحس کردم و فهمیدم و اندیشیدم ....و تو.....
|(دکتر شریعتی)

نوشته شده در چهارشنبه 87/12/7 ساعت 4:40 عصر توسط جاری در تمام لحظه ها| نظرات ( )