بهار بود که رویید لاله از دل سنگ

بهار نیست موسم خرمن

بهار بود که درد مرا درو کردند

بهار نقطه ی آغاز هیچگاه نبود

بهار نقطه ی فرجام بی سرانجامی است

بهار بود که گهواره گور یاران شد

من از تعهد گهواره ها و گورستان

غمین و خونینم

اگر چه می دانم ؛

که نیست تجربه هرگز تمامت معیار

به من نگاه مکن

ز لاشه ام بگذر

چهار تاول چرکین

چهار جیب بزرگ

بدوز بر کفن ات

سکوت کن ، بگذر

وگرنه این تو و این من

وگرنه این تو و این مرزهای ویرانی

بهار بود که من ماندم و پریشانی

به من نگاه مکن