به تو
دلم در کوچه های تنگ حضورت بلرزد اما لرزید... چه صبورانه به انتظار نگاه مهربانت چشمان خسته ام را میبستم وبا چه امید روشنی قلبم را سنگ فرش قدمهایت میکردم ساعات انتظار همچون سکوت ترانه های سبز گذشت قفس تنهایی باز در وقت پرواز بروز کرد در هیچستان بودنم صدای تو... نرم و آهسته چینی تنهاییم را ترک داد اما اما... ... گل احساسم را به گدای خسته روزگار میدهم آرام آرام در جاده ناچاریهای زمان قدم بر میدارم بی آنکه به پشت سرم بنگرم ... دیگر فلسفه شقایق را نخواهم فهمید در عمق مفهوم بودنم نمی نگرم که پر است از تردید اما میروم تنها و فقط به حضور تنهاییم دل خوش میکنم و فریاد خواهم زد که در این بیشهء عشق دیگر قهرمانی نیست... فریاد میزنم این زندگی فقط به وسعت اندوه من جا دارد (یادداشت های ققنوس)
| قالب وبلاگ : پارس اسکین |
من می شنوم رنگ صدا را آبی آهنگ تر ترانه ها را آبی در موج بنفش عطر گل می بینم موسیقی لبخند خدا را آبی
LINKDUMP
Tweet Topic!