امشب برای خستگی ات می زنم قلم

قانون شعرهای تو را می زنم به هم

آه ای جنین حادثه در بطن شعر من

امشب نشسته درد تو در متن شعر من

دردی بزرگ در دلک بی ریای تو

امشب چکیده شعر من از ابتدای تو

از ماجرای تلخ هزاران عروسک و...

دستان پاک و وحشت چشمان کودک و...

از گرگ های قصه ی آدم بزرگ ها

از ترس بره در بغل بچه گرگ ها

از آتشی که توی دلت شعله می زند

از عنکبوت خبره که هی تار می تند

دور من و تو و همه ی اتفاق ها

خاکستری که مانده ته این اجاق ها

از دختران خسته سر چار راه ها

طعم گناه در دهن بی گناه ها

از ناله های تلخ ته کوچه های تنگ

از هق هق پرنده و از بوسه ی تفنگ

من می نویسم از همه ی این عجیب ها

از سایه های وحشی آن نا نجیب ها

من می نویسم از همه ی دردهای زن

از بغض بی پناه تو تا اشک های من

شاید قلم عصا شود و اژدها شود

شاید که بغض سنگ تو در من رها شود

شعری برای لحظه ی "امن یجیب" تو

"لالا"ی چارپاره ی تلخ و غریب تو

برخیز و از سیاهی این شب فرار کن

این فصل های بی سر و پا را بهار کن

این فصل ها که شعر تو را سر کشیده اند

این شعرها که عشق تو را سر بریده اند

برخیز هم چراغ شب بی عروسکم

خوب من ، ای "فروغ" من ، ای ماه کوچکم

این شعر اگرچه خنده ی "لالا" نمی شود

جز من ولی کسی که "همیلا" نمی شود!

لب وا کن و بخند به قانون زندگی

جاری شو و بجوش تو در خون زندگی...

 همیلامحمدی